Van Dar es Salaam naar Morogoro

Vrijdag ging de groep van 11 studenten uit elkaar. Sochtends rond 4 uur vertrokken 3 mensen op hun 24 uur durende busreis naar Kabanga. 4 Studenten zouden pas op zaterdag vliegen naar Mwanza en wij gingen die dag ook met zijn 4en de reis beginnen. We hadden besloten om niet meteen naar Turiani te gaan maar eerst nog een weekend door te brengen in Morogoro. De ochtend wilde we lekker rustig aan doen dus we hadden om 10 uur een taxi gereserveerd. Bij het reserveren werd zelfs gevraagd of het dan ook echt 10 uur moest zijn en dat hebben wij doorgegeven. Wonder boven wonder was de taxi er dan ook om 10 uur. We gingen dit keer niet over de tolbrug maar met de ferry. Bij het aankomen van de ferry moesten wij uit de taxi en onze eigen ferrykaart kopen. Vervolgens wachten totdat de ferry er was en het moment dat we de boot op mochten. En ondertussen de taxi in de gaten houden of hij wel echt in de rij staat de ferry op, want eerlijk is eerlijk het is best een beetje spannend om je bagage toe te vertrouwen aan een onbekende. Maar gelukkig duurde het niet al te lang en stond de chauffeur te zwaaien op het moment dat wij de boot op kwamen lopen. Vervolgens was het weer een lange rit door het drukke Dar es Salaam. Wij hadden van tevoren aan de taxichauffeur gevraagd of hij ons wilde helpen met regelen van de bustickets. Dat wilde hij wel. Zo gezegd zo gedaan, kwamen rond half 12 op het busstation aan en begon hij druk te bellen. Toen we er eenmaal waren moesten we van hem in de taxi blijven zitten, haalde hij iemand op en werden we meteen van alle kanten geholpen. Er werd een karretje opgehaald, al onze bagage werd daar op getild en we konden richting de bus. De bus rijdt pas op het moment dat hij helemaal vol zit maar we hadden het geluk dat hij al bijna vol zat. We kochten een kaartje en we werden de bus in begeleidt. Wat mensen moesten plaatsen maken voor ons maar wij konden gelukkig zitten op de plaatsen die wij hadden gekocht. Onderweg stapte nog wat mensen bij ons in de bus maar er is altijd genoeg plek op het gangpad. De rit duurde dik  5 uur en het landschap veranderde meteen. Dar es Salaam is vooral hectisch, chaotisch en alles behalve mooi op een paar stranden na en de eilandjes voor de kust. Zodra je die hectiek uit komt veranderd het leven van de mensen. Er zijn meer hutten, stenen kleine huisjes maar ook de natuur veranderd. Hoe dichterbij Morogoro hoe dichter je bij de bergen komt. Echt ontzettend mooi. We kregen als blanke veel aandacht in de bus. Het is soms lastig te interpreteren wat mensen over je zeggen als je ze niet verstaat. Als mensen wijzen naar je, iets hard op vertellen en vervolgens hard lachen heb je geen idee hoe je dat moet opvatten. Het geeft in ieder geval een raar gevoel en je beseft je hoe dat kan zijn voor mensen in Nederland. Onderweg komen we droge stukken tegen maar ook groene stukken met mooi bomen. Ik had niet verwacht dat het landschap zo mooi zou zijn. Onderweg komen we wat kleine dorpjes tegen. Morogoro is dan ook meteen weer een stuk levendiger gebied. De drukte is meteen voelbaar bij het uitstappen op het busstation. Er wordt Mzungu geroepen, Turiani, mensen willen onze bagage meteen pakken waarop ik meteen mijn eigen bagage moet afpakken. Het liefst pakken mensen je bagage en stoppen ze het in de taxi zodat je vervolgens met ze mee gaat. Maar dan weet je ook dat je de hoofdprijs betaald. Met wat onderhandelen kiezen we de goedkoopste taxi uit. Die brengt ons naar Hotel Oasis. We hadden bewust gekozen voor een wat luxer hotel, luxer in de zin van Afrikaanse luxe. Losse bedden, een douche en een zwembad. Even zodat we onze laatste vakantiedagen goed konden afsluiten. En als wat Mikadi beach magisch, op het laatst zat alles onder het zand en elke nacht wakker worden doordat het vloed werd, koud en de Moskee geluid produceerde, waren we na een paar dagen klaar mee. Het hotel was geen overbodige luxe maar prima. Het douchen zonder zeewater was heerlijk en het fijne was dat het ook nog eens licht was. Die avond spraken we af met de coassistenten, onze toekomstige huisgenoten. Zij zijn al een paar weken in Turiani en gaan in de weekenden vaak naar Morogoro. Ze namen ons mee naar een tent net iets buiten de stad met goed eten. Het was een gezellig restaurant met picknick banken, rietendaken en lampjes. Daarnaast was het eten er ook echt lekker en had je genoeg keuze. Het allerbeste van het restaurant was het barretje er achter. Daar hadden ze karaoke, deze hebben we dus een goed uitgetest. Het was een gezellige avond waar we elkaar weer wat beter hebben leren kennen en ook elkaars ‘zangtalenten’.