Wandelen, wandelen en nog eens wandelen

De afgelopen tijden stond vooral wandelen centraal in de weekenden. Ik moest oefenen voor de Mount Meru en mijn huisgenoot voor de Kilimanjaro.

Uluguru mountains waterval:
Bij Morogoro liggen de Uluguru mountains. De vorige co assistentes hadden hier al 2 wandelingen gemaakt en dat wilden wij ook graag doen. 24 September maakte we de eerste wandeling. We besloten om voor 1 van de kortere te kiezen. Een wandeling van ongeveer 4 uur. Eerst bergop na de de waterval en dan weer terug naar beneden. We werden eerst een stuk met de taxi omhoog gebracht. We begonnen de wandeling tussen de huizen waarvan de mensen leven van de landbouw. Overal zag je plantages en fruitbomen staan. Zo gaaf. Van bananenbomen tot avocadobomen. Voor het eerst kon ik goed zien waar al het lekkere eten vandaan komt wat ik in Nederland zo graag eet. We kwamen nog door een dorpje heen waar een schooltje stond waar we even naar binnen konden kijken. Het schooltje zag eruit als een film. Houtenschoolbankjes en een schoolbord. Ik kon me voorstellen dat kinderen dicht op elkaar zitten hier. Nadat we het dorpje waren gepasseerd, wisten we dat we de bewoonde wereld achter ons hadden gelaten. Onder onze lange broeken hadden we korte broeken waardoor de warmte wat beter te verdragen was. We konden dus eindelijk in korte broek lopen! De weg bestond vooral uit zand en stenen. Er waren een paar stijle stukken maar over het algemeen was het goed te doen. Bij het eerste deel met uitzicht waren we alle 4 verbaasd over hoe mooi het was. Uitzicht op Morogoro en de groen beklede berg. Erg prachtig. Hier wilden we natuurlijk wat fotos maken. Maar na een stuk verder lopen werd het uitzicht nog mooier en brak ongeveer nog 4 keer zon verbazing moment aan en gaat het stiekem best een beetje wennen. Af en toe kwamen we een rivier tegen of hoorde we deze en wisten we dat het niet lang meer kon duren tot de waterval. Bij de waterval aangekomen was dit een mooie plek, we waren alleen niet de enige. Helaas was er een heel groep 'Middelbare school leeftijd' jongeren die half dekkerend en uitdagend met elkaar in het water stonden. De rustige lunch om even bij te komen, hebben we dan ook maar even uitgesteld. Na wat fotos zijn we naar het hoogste uitzichtpunt gegaan om daar wat te eten en vervolgens weer naar beneden te gaan. Een goede wandeling om mee te beginnen.

Derde peak Uluguru mountains:
1 Oktober was het weer weekend en tijd voor de tweede wandeling. De derde peak. Een wandeling van 6 uur dus net even wat meer uitdaging. We begonnen weer op dezelfde plek maar sloegen op een gegeven moment af de bossen in. Dit was het eerste deel tropisch regenwoud wat we zagen, het was zo mooi! De lianen die aan de bomen hangen. Als fotos zo mooi. We moesten met stenen over een deel water heen springen en de aapjes kwamen ons tegenmoet. Dit deel begon alweer zo anders dan de vorige wandeling. Het laatste deel van de bossen eindigde bij een scouting clubhuis. Ik heb me laten vertellen dat in Tanzania je wordt opgeleid tot een soort van Nationale reserves als je bij de scouting zit. Een soort van Bob Marley achtig figuur zwaaide ons het laatste stuk bos uit en wenste ons succes. Helaas het koele bos uit, de velden over in de brandende zon. Onderweg kwamen we nog een paar kleine huisjes tegen waar een oude vrouw ons vriendelijk begroette met 'karibu' wat welkom betekent. Maar goed, we moesten door. De tocht was wat avontuurlijker langs kleinere paden. Stijle stukken. Het was een zware tocht maar toen we de top bereikt hadden, waren. We trots. Het uitzicht was weer fenomenaal. Op 2500 meter hoogte. Weer een stukje hoger dan de vorige en weer een beter voorbereiding. Berg af ging weer een stuk sneller dan berg op. Alleen wat meer letten op hoe je je voeten neer zet, want het was toch een stukje stijler. Na een paar keer wegglijden ben ik stiekem onderaan de berg best trots dat ik zonder te vallen het heb gehaald.